Je droeg weer blauw die avond

In een schaduw van zwart licht

Er werd geen gat gedicht

Met de brief die je me nazond

Tijd draait alles om

Wat eerst prachtig was wordt lelijk

En wat je toen zo moeilijk vond

Daar denk je niet meer aan

Laat je me nog gaan?

Wat onaf was blijft wel liggen

Je maakt niets ongedaan



Blauwe ruis in mijn ziel en in mijn oren

Ik wil het niet meer horen, maar het houdt nooit meer op

Blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren

Het wordt alleen maar harder en het houdt nooit meer op



Je draagt steeds blauw die avond

Op het scherm in mijn hoofd

In de brief die je me nazond

Heb je niets beloofd

Maar ook niets afgerond

Onaangenaam verdoofd

Blijf ik staren naar de grond



Blauwe ruis in mijn ziel en in mijn oren

Ik wil het niet meer horen, maar het houdt nooit meer op

Blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren

Het wordt alleen maar harder en het houdt nooit meer op



Laat je me nog gaan?

Wat onaf was blijft wel liggen

Je maakt niets ongedaan



Blauwe ruis in mijn ziel en in mijn oren

Ik wil het niet meer horen, maar het houdt nooit meer op

Blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren

Het wordt alleen maar harder en het houdt nooit meer op