DE DOOD

Tijd om met elkaar te spreken.

Om het zwijgen te doorbreken.

Je kent me. Ja. je kent me.

Ik zei jou als kleine jongen:

Rudolf, wees er van doordrongen,

dat ik steeds in de buurt ben.

RUDOLF

Vriend, ik heb je nooit vergeten.

Altijd zal ik om je roepen,

als de angsten aan mij vreten.

DE DOOD

Ik kom als jij dat wilt.

DE DOOD EN RUDOLF

Er valt een zwarte schaduw.

En geen mens die daar

voor open staal.

Men volgt de rattenvanger.

die zacht fluitend naar

de afgrond gaat.

Er valt een zwarte schaduw.

Het is vijf voor twaalf.

Het uur der waarheid slaat.

RUDOLF

Zal de wereld exploderen?

Kon ik maar het onheil keren.

Maar ik mag niet reageren.

Mijn handen zijn gebonden.

DE DOOD

Weten dat we aan de rand staan,

van de gapende ravijnen.

En dan macht'loos

aan de kant staan?

RUDOLF

Die aanblik maakt mij ziek!

DE DOOD. RUDOLF EN

DE DODEN

Er valt een zwarte schaduw.

En de lied'ren klinken

koud en schril.

De Duivelszang wordt luider

Maar men hoort slechts

wat men horen wil.

Er valt een zwarte schaduw.

Het is vijf voor twaalf.

Waarom wordt het nu stil?

DE DOOD

Wat weerhoud je nog?

Dit is het ogenblik!

Grijp naar de macht!

Dit is je roeping!

RUDOLF

Roeping?

RUDOLF EN DE DODEN

Er valt een zwarte schaduw,

nu we langzaam

naar de afgrond gaan.

De Duivelszang wordt luider.

Wie kan de wrede Satan aan?

Er valt een zwarte schaduw.

Keizer Rudolf zal de ondergang

weerstaan.