De nacht is foarby, de sinne is frij, omheech te gean.

(De nacht is voorbij, de zon staat op het punt om op te komen)



Aanst wurdt it dei, de moarn is te nei, om stil te stean.

(Straks wordt het dag, de morgen is te pril om stil te staan)



It libben wie wrang, it wachtstjen te lang, mar 't nimt in kear

('t Leven was wrang, het wachten te lang, maar het tij keert)



Wês mar net bang, nea wer bang, it hoecht net mear

(Wees maar niet bang, nooit meer bang, het hoeft niet meer)



Der sil gjin dei begjinne, dat ik net by dy bin

(Er zal geen dag beginnen, dat ik niet bij jou ben)



Gjin oerwurk foar ûs rinne, sûnder sin

(Voor ons zal geen uurwerk zinloos tikken)



REFREIN:



Jou my dyn hân, jou my din hert

(Geef me je hand, geef me je hart)



Asto it doarst mei my

(Als je het aandurft met mij)



Hjir is myn hân, hjir is myn hert

(Hier is mijn hand, hier is mijn hart)



'k Jou myn bestean oan dy

(Ik geef mijn bestaan aan jou)



Lang wie it kâld en tsjuster, aanst komt de dei

(Lang was het koud en donker, straks komt de dag)



Fynt it ljocht syn wei, yn in njie dei

(Vindt het licht zijn weg, in een nieuwe dag)



'k Kaam net ût e rie, it paed dat ik gie, it wie sûnder ein

(Ik kwam er niet uit, de weg die ik ging, was zonder einde)



De tiid dy't der wie, it hert dat ik hie, it wie fersein

(De tijd die er was, het hart dat ik had, het was vergeven)



'k Ha my oan dy jûn, mysels yn dy fûn 'k begin op e nij

(Ik heb mij aan jou gegeven, mijzelf in jou gevonden, ik begin opnieuw)



Leafde hat wûn, twa minsken bûn, mar fûgelfrij

(Liefde heeft gewonnen, twee mensen verbonden, maar vogelvrij)



Der sil gjin dei beginne, dat ik net by dy bin

(Er zal geen dag beginnen, dat ik niet bij jou ben)



Gjin oerwurk foar ûs rinne, sûnder sin

(Voor ons zal geen uurwerk zinloos tikken