Verdomme Kees, al weer een jaar vandaag

Dat jij begraven bent

Gek toch hoe vlug dat went

Want God je weet, ik mocht je erg graag

Ik wist wat ik aan je had

Nou ja, hoe noem je dat

Behalve dus, dat ik je een beetje mis

Nou ja, op mijn manier

Is alles eender hier

Denk niet Kees, dat er veel veranderd is

Hoogstens een kleinigheid

In nauwelijks één jaar tijd

Er is nog altijd ster-reclame

En bij de politieke namen

Is er 1 nieuwe: Drees

En er zijn intercity treinen

En jij hebt andere gordijnen

Gekregen, naar ik vrees, Kees



Verdomme Kees, een jaar is toch wel lang

Als je elkaar niet ziet

Ik weet het eigenlijk niet

Het gaat allemaal toch doodgewoon zijn gang

En het draait, bedenk ik nou

Hier ook wel zonder jou

Carmiggelt schrijft nog steeds in het Parool

En de Apollo's gaan

Nog altijd naar de maan

Nou ja, je dochtertje gaat nu naar school

En volgend jaar je zoon

Nou och, dat is heel gewoon

En toch als ik mij zo hoor praten

Vallen er opeens hiaten

Tussen mijn cliche's

Want dat jouw rozen niet meer bloeien

Omdat ze niet voldoende sproeien

Dat zeg iets, naar ik vrees, Kees



Verdomme Kees, ik weet het nou niet meer

Denk steeds aan wat je zei

Het gaat allemaal voorbij

En dat de tijd van leven telkens weer

Gewoon opnieuw begon

Niks nieuws onder de zon

Maar dat is niet waar, want jij was enkel jij

Jij hebt hier rondgedwaald

En dat wordt nooit herhaald

Als ik jouw huis zie, dan hoor jij daarbij

En naast een kinderfiets

Mis ik toch ook wel iets

Maar verder valt er niets te melden

Er drijft nog olie op de Schelde

Er zijn nog steeds cafe's

En verder hoorde ik zoeven

Hiernaast het lied: Lang zal ze leven

Geweldig, naar ik vrees, Kees