Als ik je aankijk, heb ik nergens meer greep op

Ik voel me wegdrijven, ik los op

Ik sta voor je, verlegen als een kind

Mateloos stroom ik over, mateloos



Als ik je aankijk, heb ik nergens meer greep op

Ik swing door de straten als een discodanser

Ik sta voor je, trillend van dankbaarheid

Mateloos stroom ik over, mateloos



En dan in bad, lach niet, ik kus je voeten over en weer

Je haalt adem alsof je slaapt, maar je slaapt niet

Ik zeg hardop: Wat ben jij prachtig

Je schiet in een lach omdat ik vroeger

Een liedje heb gemaakt over twee deftige

Oude dames in het bad, die tegen elkaar zeien

Wat zijn wij prachtig

Wat zijn wij prachtig allebei

We komen niet meer bij



Dan zijn we stil, je beroert me

Ik kus je voeten een eeuwigheid

We steken het licht aan en nemen een sigaret

En kleden ons aan om ergens wat koffie te drinken

Om op de tramhalte stil tegen je aan te staan

Met gesloten ogen de auto's voorbij te horen gaan

En de stemmen van mensen, voetstappen, de fietsen

Stil tegen je aan te staan in eeuwigheid



Om dan later een beetje lachend

De eerste de beste zijstraat in te slaan

Om dan in bed stil tegen je aan te liggen met open ogen

Je vindt me een klein jongetje

Je aait m'n neus, m'n hoofd, m'n haar

Stil tegen je aan te liggen in eeuwigheid



Je maakt grapjes tegen me dat je straks

Een boterham met pindakaas klaar zult maken

En morgen mag ik naar de speeltuin

Want eens zul je er niet meer zijn

Een eeuwigheid stil naast je te liggen

En tot die tijd wil je me alles geven



Als ik je aankijk, heb ik nergens meer greep op

Ik adem je in tot ik niet meer kan

Ik ben nog bij je

Mateloos stroom ik over in jou, mateloos



Na een moment te