We staan gelijk, mijn voetbalheld

Zit naast mij op de tribune

Eens de schrik van iedere linksback

Erlangs, voorgoed voorbij

Wat kwam is rancune

En vroeger zet de toon van elk gesprek



Het valt niet mee

Een ander te zien knoeien

Hij kan steeds minder tegen zijn verlies

Daar wringt de schoen

Dan moet mijn held

Zich er even mee bemoeien

En zulke dingen moet een held niet doen



Het orkest begint, mijn held komt op

Hij is nu bijna tachtig

Het oude lied: 'Old soldiers never die'

De mensen klappen, want

Die vinden alles prachtig

Mijn held zet in en ik denk: ai



Ik snap het wel

Je zit je thuis maar te vervelen

En onwillekeurig

Gaan je gedachten terug naar toen

En dan wil de held

Nog een keer de vedette spelen

En zulke dingen moet een held niet doen



Ik had nog een held, maar die is er

Tijdig tussenuit geknepen

Niet dat hij er zelf genoeg van had

Een overspannen fan

Die hem te goed had begrepen

Heeft hem neergeschoten in een grote stad

Zo, met een knal

Bevrijd van een hoop ellende

Nooit meer terug

Naar het toneel of voetbalveld

Hij had het geluk

Dat hij stierf als een legende

Niemand is geliefder dan de dode held



Is het heldhaftig om voortijdig af te haken

Of dapperder de ontluistering te doorstaan

Is het moedig, wie je nakomt af te kraken

Of bied je slijmerig jouw ervaring aan

Wanneer durf je

Te bekennen

Maak je nederig

Een buiging voor de tijd

Op een dag bleek dat je de geest had

En op een dag is die magie voorbij