Ik volg jouw verhalen aan de overkant

Focus al mijn dromen op je ziel

Heel mijn leven lang blijf ik aan jou verwant

Houd van alles waar jij ook van hield



Hoe voelt het om onsterfelijk te zijn

Bevrijd van alle menselijke pijn

Hoe voelt het als je lichaam achterblijft

En heel de wereld treurt

Om wat is gebeurd

En enkel de herinnering blijft.



Geef mij eens een teken van de overkant,

Praat in tongen, blaas mijn kaarsen uit

Bij jou zij krijgt langzaam de bovenhand

Maar ik kom maar niet tot een besluit.



REFREIN



Mensen zijn een vreemde soort

Worden ze ooit nog wijzer?



Ik lees oude spreuken voor

om jou te doen verrijzen



wachtend aan de hemelpoort

staan zij zich aan te prijzen.

‘k Ga je achterna

om jou mijn liefde te bewijzen



Laat je niet met zaken in die jij niet kan begrijpen

Al wat je te weten komt vergroot alleen het lijden



Open de poort voor mij

Liefste, laat mij erbij



Jij tekent elke bliksem

Jij dondert elke slag

Ons lijden doet je niks

En alles davert als je lacht

De regenbogen klagen

Over een gebrek aan kleur

En als wij je liefde vragen

krijg je last van je humeur.



Hou op! Kom tot leven

Hou op! Raak me aan

Hou op! Praat toch even

Hou op! Laat me nu gaan…



REFREIN