Hij was een jongeling van achttien jaren

Die bij z'n meisje de liefde kwam verklaren

Maar toen hij haar had van haar eer ontrukt

Liet hij haar zitten met haar ongeluk



's Morgens kwam hij om haar te spreken

Men zag de tranen van droefheid breken

Zij sprak : Jongeman ziet wat gij doet

Hetgeen ik draag is van uw vlees en bloed



Hij nam haar dadelijk mee naar buiten

In 't groen waar al die vogels fluiten

Hij nam haar mee naar een rivier

En sprak : uw laatste rustplaats is hier



Hij heeft haar dadelijk vastgegrepen

En nam een mes en gaf haar zeven steken

Ja zeven steken, zij viel voor zijn voet

Zij lag te baden in haar eigen bloed



Adieu mijn vader, adieu mijn moeder

Adieu mijn zuster, adieu mijn broeder

Nu ga ik scheiden van de wereld af

En ik ga rusten in het duister graf



Ziet nu zo een moordenaar eens lopen

Geen rust of duur om iets te hopen

Nu loopt hij met zijn ogen vol getraan

En kan z'n leven naar de gevangenis gaan