Abelkouw de Spoorwegkat

de kat van de Noord-Express.

Het is zeventien uur zes,

tijd dus voor de Noord-Express

en gefluister hoor je langs de baan,

't ging van "Abel, waar is Abel,

controleert hij soms een kabel.

Hij moet komen of de trein blijft staat."

Witkiel, wachter, baanopzichter,

al hun neven, al hun nichten

plozen na waar ik kon zijn.

"t Ging van "Abel, waar is Abel,

want alleen hij is capabel.

Zonder hem geen nachtposttrein."

Het werd zeventien uur acht,

nog was er niet afgevlagd.

Er ontstond onder de reizigers paniek.

Daar kwam ik me dan ijskoud

van een baanvak aangesjouwd:

ik beklopte nog een mechaniek!

En er danste een vonk uit zijn glasgroen oog,

wat betekende: "Baanvak vrij!"

En daar gingen ze dan, omhoog op de kaart,

naar de Noordpool, of dicht daarbij!

Abelkouw de Spoorwegkas,

de kat van de Noord-Express.

't Komt er dus globaal op neer

dat bij mij heel het beheer

van die slaap-express berust.

Iedereen van machinist

tot baldadige toerist,

zag in mij het leiderschap - onbewust.

Hij loopt, door de gang marcherend

de mimiek te bestuderen

van wie meereist, eerste, tweede, derdeklas.

Door die ronde, pijnlijk stipt,

weet hij dat hem niets ontglipt,

waar iets misgaat is hij onverwijld sur place.

Hij leek rustig af te wachten,

kende iedereens gedachten

en hij duldde, wat zo zeker was als wat,

geen uitbundigheid of hinder,

dus men zweeg van hier tot ginder,

toen Abel onderweg was en op pad.

Men schoffeert niet gauw een Abelkouw,

want hij telt als kat degelijk mee.

Dus ging alles best op de Noord-Express,

met Abelkouw op de tree.

O, hoe aangenaam was 't, kalm te dromen in hun hut,

van hun hoogste