Anne als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen

Anne die momenten zouden eeuwig moeten blijven duren



's Morgensvroeg ik breng het ontbijt naar de kamer

Het is nog donker en jij ligt nog wat te slapen

Je ene been hangt uit het bed je haren door elkaar

En ik geef je 'n zoen op je neusje maar je wordt het niet gewaar



Je drinkt je koffie en begint zachtjes wat te praten

Je kan 't niet laten en toch moet je even gapen

Maar het is zondag dus hoeven we vandaag toch niets te doen

We duiken terug de lakens in en we vrijen tot de noen



Je vlijt je zachtjes tegen me aan je hoofdje in mijn zij

En dan weet ik dat je van me houdt en dat maakt me blij