Het fonkelende, kronkelende watergeweld mompelt

Het mompelt

"Daar komt Ben Hur, achter een jonge Venus aangestrompeld

Ei Venus, ei Hur

Wat wadet gij in dit nat?

Zijt toch bedachtzaam

Opdat schoonheid en moed

Niet ondergedompeld verschrompelt

Hur, Ben Hur

Waar is uw wagen, waar uw ros?

Zijn zij dan minder dan deez' jonge maagd

Wier wangen verdervend verleidelijk vlammen middels een blozende blos?

Waarlijk, gij zijt niet meer wie gij was"

En de bruisende, kolkende oceaan briest:

"Ben!

- Ik mag toch wel Ben zeggen, he Hur? -

Kom tot rust

Venus zond haar verleidelijkste dochter naar u toe

Edoch, z'is tevens de verraderlijkste slang veur oe

Het is de dood die ge kust

Nogmaals, gij zijt niet meer wien gij was;

Gij zijt niet meer Hij, waarvoor het volk brulde:

"Hulde Ben, hulde"

En nogmaals brulde:

"Hulde"

En ook dikwerf

"Driewerf hulde"

Brulde

Gij verwerd tot een zot

Waartegen Ratio zich suf lulde

O, erbarm Voorzienigheid

Weest deze drommel genadig

Brengt hem tot inkeer, nog ene keer

Want kijk, hij verzuipt gestadig

Tabee Ben

Daar verzuipt ge;

In water en ongunst

Blijft lof voor uw moed

Misprijzen voor uw zwemkunst"