Te midden van een geit, die gras graast

En een toevallige geit, die schijt

Zit de herder op zijn eiland

Wijl hij geiten breit



Hij had een welge schapen kudde

Die hij kende, schaap voor schaap

Hoeveel, heeft hij nooit geweten

Ging hij tellen, viel hij steeds in slaap



Tegen zijn hond, een Duitse Herder

Heeft hij nooit een woord gezegd

Niet uit onvriendelijkheid of onwil

Maar hij sprak zijn talen slecht



Zo sober als hij vroeger hoedde

Zo was hij nu aan de alcohol

Door een stuk verdriet getekend

En geschilderd door de wol



Zijn eiland werd verbonden

Door een splinternieuwe dam

Een schaap liep er over

De kudde volgde zelfs het lam



Het was de lokroep uit het Westen

Daar was vertier, daar werd geleefd

Daar werd met stainless steel geschoren

En gedept met after-shave



's Nachts zwierf hij ijlend op de heide

Waarom had men zijn gat gedicht

Hij kon al zijn schapen tellen

Prompt deed hij geen oog meer dicht



Op een dag kwam uit de hemel

Van de Grote Herder, die ons leidt

Een tip die zijn bestaan verzekerde

Al leek het slechts een kleine geit



Vanaf die dag kan hij weer leven

Al is hij al zijn schapen kwijt

Hij kan altijd herder blijven

Als hij voldoende geiten breit