Men zegt van liefde

dat ze zacht is

als een lief

en teder woord



Men zegt van liefde

dat ze hard is

en zo vaak

het geluk vermoord



Men noemt haar

enkel en verlangen

men noemt haar

redder in nood



Ik zeg dat liefde

als een bloem is

waarop de zon

haar stralen strooit



Ze is het hart

zo bang en breekbaar

zo wankel

en zo broos

ze is de droom

bang voor't ontwaken

omdat ze dan

de waarheid hoort



Ze wacht op wie

haar nu willen plukken

op wie haar tranen steelt



Zo bang

om vroeg te sterven

voor ze werkelijk heeft geleefd



Het is de nacht

zo koud en eenzaam

duurt het wachten veel te lang

denk dan maar

dat geluk alleen is

voor wie er hevig

naar verlangt



Denk dan maar

dat bittere winters

en dikke

lagen sneeuw

nog nooit

hebben verhindert

dat de roos

hen overleefd