Ze stonden nog te zwaaien

In het veel te kleine deurgat

Ik keek niet achterom

Want wat voorbij is is voorbij .

Ik trek m'n voeten uit de klei

Er staat welkom op de deurmat

Maar dat is niets voor mij



In de schaduw van de brug

Droeg ik alles op m'n rug

Maar ik neem het in de hand

In de schaduw van de brug

En stap verder, twee terug

Ik ga naar de overkant



Ze staat naar mij te zwaaien

Ik gedachten kus ik haar

Ik kijk nooit ver vooruit

Maar droom ons altijd bij elkaar

Ze staat reikhalzend bij het raam

En verwelkomt mij met liefde

Als ik aankom na mijn reis



In de schaduw van de brug

Droeg ik alles op m'n rug

Maar ik neem het in de hand

In de schaduw van de brug

En stap verder, twee terug

Ik ga naar de overkant



In de schaduw van de brug

Waar ik vroeger weg kon kruipen

Voor wat ik niet begreep

Niet wilde weten bovendien

In de schaduw van de brug

Werd het steeds een beetje kouder

Ik moest voelen in het donker

Kon geen hand voor ogen zien



In de schaduw van de brug

Droeg ik alles op m'n rug

Maar ik neem het in de hand

In de schaduw van de brug

En stap verder, twee terug

Ik ga naar de overkant