Zondagmiddag, negentienvijftig

Met mijn vader naar de kerk

Voor mij is het een wekelijks uitje

Voor hem is het zijn dagelijks werk

Het kerkje staat in Brandeburen

Heidenskip noemen de Friezen het

De garagehouder komt ons halen

In zijn zwarte Chevrolet



De kosteres zet mij op mijn plaatsje

In de ouderlingenbank

Ze geeft mij twee pepermuntjes

"Wat zeg je dan?" Ik mompel: "Dank"

Als alle mensen zijn gezeten

Verschijnt de ouderlingenrij

Vader loopt daarin als tweede

Klimt op de kansel, knikt naar mij



Jongetje op zondagmiddag

Dat niets begrijpt, maar alles hoort

Verliefd is op de stem van vader

Die rustig voorleest uit Gods woord

In de verte loeien koeien

Een eendejager lost een schot

Maar niets verstoort de stem van vader

Die voorleest uit het woord van God



Terug in de consistoriekamer

Staan de thee en koekjes klaar

Vader bevrijdt zich uit zijn toga

En jaagt de brand in een sigaar

Maar ik heb eventjes geen aandacht

Voor de daden van mijn held

Ik mag collectezakken legen

Helpen bij het tellen van het geld



Wij rijden door de Friese weiden

Benzine ruik ik, gier en hooi

De chauffeur vraagt hoe ik de preek vond

Vader glimlacht, ik zeg: "Mooi"

Het is maar tien minuten rijden

Thuis wacht moeder, nog meer thee

Ik mag de togakoffer dragen

En een volgend keer weer mee



Jongetje op zondagmiddag

In de ban van vaders stem

Dat niets begrijpt, maar heel goed luistert

Of hij zacht klinkt of met klem

Jongetje op zondagmiddag

Dat niets begrijpt van de Heilige Geest

Maar weet dat die stem op zijn mooist klinkt

Als vader uit de bijbel leest