Je stond onbeweeglijk

In tranen op 't perron

Toen ik klein was

In de trein naar het noorden



We keken elkaar aan

In de ondergaande zon

Toen ik klein was

In de trein naar het noorden



Onbewust besefte ik

Dat het nu voor mij begon

Hoewel ik klein was

In een trein naar het noorden



Ik zong ons slaapgebedje

Zo hard als ik maar kon

Omdat ik klein was

In 'n trein naar het noorden



Ik viel onbeheerd in slaap

In de schoot van een wagon

Toen ik klein was

In de trein naar het noorden



Je staat voor mij nog steeds

Op een wegstervend perron

Omdat God ons gebedje niet verhoorde