CHRIS:

Ze was nergens te vinden

Schat, wat scheelt eraan?

ELLEN:

Kim was hier

Ze heeft het moeten horen van mij

JOHN:

Oh mijn God, het is mijn schuld

CHRIS:

We hadden niet moeten gaan

ELLEN:

Nee, als iemand het mij moest vertellen dan zij.

Zij trok bij jou in, dat zei je wel, maar

Chris je verzweeg het voornaamste:

Je hield van haar!

CHRIS:

Het was twee weken maar

Ellen, op mijn woord

JOHN:

Voor haar duurt het vort

ELLEN:

Zwijg nou maar en praat niet alles goed

Ze leek onhandelbaar

Een vrouw die afstand doet

Van haar kind

JOHN:

Zij ziet jouw zoon volledig als Amerikaan

ELLEN.

Snap je niet dat zij zich nog ziet als je vrouw

Das niet waar en ik wil dat ze het hoort uit jouw mond

Das toch ook de waarheid voor jou?

CHRIS:

God je twijfelt, Ellen, dat doet zeer

Een veteraan die heeft vaak

Geen leven meer

Ik heb jou...

ELLEN:

Redeneer wat je wil

Maar ze schonk je een zoon

In je nachtmerries riep je

Voortdurend om haar

Twee jaar lang iets verzwijgen

Dat is niet gewoon

Ik wil weten of jij nu haar kiest of mij

CHRIS:

Wil je echt weten hoe het was?

Ellen, ik was een ander toen

Geen benul wie ik was

Waarom ik er kwam

Om mijn gevoelens lag een dam

Zo hield ik het vol in Vietnam

Toen ik die gore oorlog vocht

Vond ik opeens waar ik naar zocht

Saigon in puin, maar zij was heel

Gevoel werd weer ineens reeel

Wat ik toen door haar ogen zag

Een land dat te creperen lag

Dat plantgebrand werd, leeggeroofd,

Toen heb ik zo in haar geloofd

Ja ik wilde haar redden, beschermen

Amerikaan ben je toch?

Dan weet je waar je voor staat

Maar ik ging veel te ver

Zoals velen met mij

In een land vol geheimen die je niet begrijpt als soldaat

Vanuit die puinhoop bouw ik nou

Heel langzaam en onzeker

Weer iets nieuws met jou

ELLEN:

Ook hier komen wij doorheen

Wij zijn samen wij zijn een

Mijn geluk, Chris, dat ben jij

CHRIS (GELIJKTIJDIG):

Ik had het je moeten zeggen

Ben ik je vertrouwen nog waard?

Mijn geluk hangt af van jou...

SAMEN:

Alleen