Zeven jongens bij mij thuis

En hij leve lang

Zo zingen ze voorbarig

Ik pak het eerste pakje uit

Het is een tol

Ja, ik ben jarig



Weer een jaar ouder

En mijn hoofd zit boordevol

Met wat ik nog niet kan en ken

"Wacht maar", zeg ik tegen de tol

"Wacht maar, tot ik eenmaal ouder ben"



Zeven pond leven krijst zich warm

Een kontje in mijn hand

Een kopje op mijn schouder

Ik draag een baby op mijn arm

Mijn eerste kind

Nu ben ik ouder



Nu ben ik ouder

Maar zo onzeker als de wind

Ik weet van niets, ben groen als gras

Het ware beter voor dat kind

Als ik wist wat ouder worden was



Ik speel toneel, ik speel de vader

Ik faal en heb succes met deze dubbelrol

Iedereen lacht, het huilen staat mij nader

Niets is cadeau, zelfs ik betaal de tol

Ik geef niet toe en ik zal doorgaan

Zie elke dag opnieuw als een belevenis

Ik stap opzij, de jeugd mag voorgaan

Als ik weet wat ouder worden is



Zeven mensen aan mijn bed

De dokter vraagt

Of ik het nog benauwd heb

Ik schud van nee

Dat gaat nog net

Ik voel me ouder



Ik voel me ouder

Nog zo onzeker als de wind

Mijn hoofd hangt slap, het hart doet pijn

Wind je niet op, fluistert een kind

Ik denk: zou dit ouder worden zijn



Zevenhonderd mensen in de zaal

En ik op het toneel

Het kan haast niet vertrouwder

Ik zie u zitten, allemaal

Wat kaal en grijs

Een dagje ouder



Een dagje ouder

Maar jong van binnen en vitaal

Naar de hel met het woordje 'kras'

Dat zijn woorden uit een taal

Die niet wist wat ouder worden was



Het lijf wordt stram, de haren grijzer

Ik word later wakker en ben vroeger moe

Wie ouder wordt, zeggen ze,