Hij overdenkt bij het raam zijn oude idealen

Er trekt een stoet oranje feestvierders voorbij

Hij neuriet binnenin de Internationale

Een mei zegt hij hardop tegen het raam: een mei



Een leven lang had hij het socialisme uitgedragen

Ze kenden hem niet anders: Rooie Kees

Nu rijdt hij lijdzaam in een invalidewagen

Een zuster duwt hem, wijl hij trekt van Drees



Hij ziet zichzelf die eerste keer weer lopen

Verworpene der aarde, nog niet zo lang ontwaakt

Geen geld om een passend attribuut te kopen

Van rood papier had hij een vlag gemaakt



En het was uit, nu niet meer dralen

Zozeer was hij bezeten van de laatste ruk

Dat hij zijn leven door gebeurtenissen liet bepalen

Waardoor hij nooit was toegekomen aan geluk



De revolutie bleek helaas niet haalbaar

Het was of de massa het nut er niet van zag

De welvaart werd te snel voor iedereen betaalbaar

Een mei, kater van koninginnedag



Hij overdenkt bij het raam zijn oude idealen

Smeulend morgenrood in Huize Avondlicht

De dag van de arbeid, niemand komt hem halen

Hij is alleen en voor het kapitaal gezwicht