In de zeen van gesprekken

Zag ik jou daar staan

Jij die met niemand stond te praten

Je was alleen en keek de wereld lachend aan

Je stond daar alleen, maar niet verlaten



Je was jezelf zonder iets te zeggen

Je was jezelf zonder een vergroot verhaal

Je was jezelf zomaar op een feest

Genietend van de mensen, zonder teken of taal



Verloren in je glimlach zag ik jou daar staan

Te midden van 't lawaai van alle anderen

Je kende niemand, maar dat kwam er niet op aan

En het hoefde ook voor jou niet te veranderen



Je was jezelf zonder iets te vragen

Je was jezelf zonder enig plan of doel

Je was jezelf als een onbeschreven blad

Tussen 't gekonkel en 't geroddel, het gewauwel en het gewoel



Tussen m'n kwinkslagen en fratsen zag ik jou daar staan

Je stond daar met belangeloze ogen

Ik vroeg me af of ik nu naar je toe zou gaan

Maar je leek zo ver weg en onbewogen



Je was jezelf zonder aan te raken

Je was jezelf zomaar in je eigen tijd

Je was jezelf zomaar langs gekomen

Zonder drang en zonder dromen

Zonder naam, identiteit



Tussen de wodka en de whisky zag ik jou daar staan

Je hield je jas nog in je handen

Ik dacht: Zou je net aankomen of wou je net gaan

Wat heeft jou hier in godsnaam doen belanden



Je was jezelf zonder een verklaring

Je was jezelf zomaar op de achtergrond

Je was jezelf zomaar op m'n netvlies

Omdat je zomaar plotseling, zomaar ergens stond



In de golven van de branding heb ik je laten gaan

Jij, die met niemand stond te praten

Je liet me in de franje van de wereld staan

Ik voelde me toen plotseling verlaten



En ik werd mezelf zonder iets te zeggen

Ik werd mezelf zonder m'n verward kabaal

Ik werd mezelf zomaar