Zijn vrouw lag in haar bed te wachten

Haar man was naar het feestje van de bank

Zij was heel diep in gedachten

Zij rook alvast zijn kegel van de drank

Ze wist hoe hij in een minuut zou slapen

Hij zou niet merken dat zij naast hem lag

Hij zou nog een keer boeren, een keer gapen

Want morgen was het weer vroeg dag



Haar handen speelden langs haar lichaam

Ze lag daar in het grote bed zo naakt

Haar handen streelden heel haar lichaam

Hij had haar al zolang niet meer aangeraakt

Zij dacht aan toen, aan al die mooie tijden

Wat was hij een aantrekkelijke man

Ze dacht nu al weer zo lang aan scheiden

Maar nee, nee, nee, wat moest ze dan



Zo'n scheiding zou ze nooit kunnen betalen

Ze piekerde de hele lange nacht

Ze kende van vriendinnen de verhalen

Hij had haar volledig in haar macht



Toch heeft ze de beslissing toen genomen

En is twee maanden later weggegaan

Heeft in de stad een karig onderkomen

En u begrijpt al waarvan ze moet bestaan



Het feestje van de bank liep uit de hand

Een collega stond weer stomdronken te bellen

Hij zocht de telefoonnummers in zijn ochtendkrant

En hij zei: "Spreek ik met Huize Ellen"



Hij is die avond in haar bed gekropen

Zonder fikse geeuw en zonder boer

"Werk jij hier?" vroeg-ie straalbezopen

En zei toen: "Vuile hoer..."