In Saigon vierden wij feest

En liep ik een ziekte op

Wij gedroegen ons als een beest

Met de hoeren van Saigon



Tot op een dag mijn beste vriend

Op een mijn liep van de Vietcong

Ik schreef mijn moeder ik wil naar huis

Ik wil weg hier uit Saigon



Saigon Saigon Saigon



Wij rookten opium puur uit angst

De vijand naderde Saigon

Omdat op een dag de President besloot

Dat Saigon verloren was



Als het donker wordt voel ik weer die angst

Die ik voelde in Saigon

De dokter zegt je leeft niet lang

Door die ziekte uit Saigon



Saigon Saigon Saigon



Ik verloor mijn vriend

Ik verloor mijn hart

Ik verloor mijn jeugd

Daar in Saigon



Nu ben ik op weg naar het Witte Huis

Met mijn revolver uit Saigon

Ik wil de president zijn ogen zien

Met mijn revolver in zijn mond



En als ik de trekker overhaal zeg ik:

De groeten uit Saigon



Saigon Saigon Saigon



De groeten uit Saigon

De groeten uit Saigon