En als het morgen wordt

Zal ik mijn idealen tellen

De tralies

Die de zon in vieren delen

Zijn even ondoorkoombaar

Als de dag



Ik had gezworen

Dat ik mijn vrienden

Nimmer zou verraden

Maar de pijnbank is nu eenmaal sterker

Dan mijn wil



Een oog is dchtgeschroeid

En wat er van mijn handen rest

Zou ik zo willen missen

Als ik wist

Dat men mij vergeven zou



Kanker is een zachte dood

Vergeleken bij dit leven

Maar jullie huilen liever krokodilletranen

Dan dat je aan den lijve voelt

Wat lijden is



Ik heb een kind verwekt

Dat ik niet lang gekend heb

Toch huilt het elke nacht weer

In mijn hoofd



En morgen is er weer een dag voorbij

In Iran, Oeganda, Rhodesie



Ik tel mijn idealen

En raak er steeds meer kwijt