Alle trieste nevels sluieren

Doen drukken Uw gemoed

Bedenk



Hoe dikwijls ge moogt luieren

In koesterend zonnegloed

En schenk



Door immer vrolijk voort te gaan

Helder water

Aan het uitgedroogde meer

Van dit aards bestaan

Dan zult ge merken dat het leven weer gaat bekoren

Ja, somwijl zelfs

Met een pijltje van dat schalkse Cupidootje

U het hartje doet doorboren



En wellicht, wellicht flitst er dan wel

Een fluisterende kreet door U hene

"Moeder Maria, klare bron

Waaruit het gulden beekje ontspringen kon

Dat Jezus heet!"



Dat was 't