Buiten sneeuwde het dat het goot. Ietwat schuchter warmde zij haar handen

in het schamele haardvuur. Julius Caesar had haar man omgebracht, omdat

hij hem een onsmakelijke figuur vond, waar de krokodillen het overigens

geheel mee eens waren

Haar gedachten zwommen in de ijskoude stilte. Ze voelde zich ellendig, als

iemand die de laatste uitzending van Peyton Place heeft gemist

Er werd aan de deur geklopt. Hard geklopt, zacht geklopt... "Wie zou dat

zijn?", vroeg hij zich af. Een knappe man die Abraham over pakweg

vijftien jaar zou zien, stond voor haar deur. Het was de broer van wijlen

haar man. Het was brutale Brutus die op wraak zon. Beleefd liet zij hem

binnen en vroeg of hij in was voor een kop thee. Hij was

Brutus dronk thee voor twee. Hij vertelde haar van zijn ondeugende

plannetje Julius Caesar de weg naar de eeuwige jachtvelden te wijzen.

Julius

zou de zon niet meer op zien gaan! En dit alleen al vanwege het feit dat

Julius

gewend was om laat op te staan

Na op onbezonnen wijze afscheid te hebben genomen, sloeg Brutus onder het

motto: 'Alle wegen leiden naar Rome', het eerste het beste bospad in

Verdrietig huilde zij hem uit. Het besef dat zij ook hem kwijt zou raken

beet haar