Sprookjes kennen soms geen happy end

Ook al ben je dat als kind zo gewend

Met jou was voor mij een groot sprookjesfeest

Tot jij mij zei, dat je nooit eerlijk bent geweest



Je gaat, en voor ons valt het gordijn

Hoe het was, zo zal het nooit meer zijn

'k Weet dat ik, net als jij, toch weer verder moet

En wat hou jij je goed

Ondanks tranen te lachen



refr.:

Lachen dat kan ik niet

'k Zie er de grap niet van in

Huilen dat kan ik niet

't Heeft voor mij geen enkele zin

't Doet zo'n pijn, leeg te zijn

Ik weet niet goed

Of ik eigenlijk nou lachen of huilen moet



Maar wie weet, dat ik jou een keer vergeet

Net als bij sprookjes, ik het einde niet meer weet

Jij bent het mooist, dat mij overkomen is

Weet dat ik je mis, ons gelach, en ons huilen



refr.



't Einde van ons sprookje is zoiets geks

Hoe mijn held word betoverd, van een prins in een heks, oh



Lachen dat kan ik niet

Daar wil ik even nog niet aan

Huilen dat kan ik niet

Ookal is 't lachen mij vergaan

't Doet zo'n pijn, leeg te zijn

Ik weet niet goed

Of ik eigenlijk moet lachen of huilen



Lachen dat kan ik niet

Daar wil ik even nog niet aan

Huilen dat kan ik niet

Ookal is 't lachen mij vergaan

Nou tot ziens

'k Heb hier tegenop gezien

En wie weet een keer dat ik wel weer lach, misschien



Lachen om jou, misschien