Hij was mijn allergrootste fan, ik weet het zeker

Er was geen betere komiek voor hem dan ik

Maar ach, wat wil je, 't was per slot mijn eigen vader

Aan mijn succes twijfelde hij geen ogenblik

Als kind al speelde ik zo graag dat ik artiest was

Van ouwe lakens maakte ik dan een toneel

En het publiek was mijn moeder en mijn vader

Ik geef toe, aan hun kritiek had je niet veel



Maar toen ik ouder werd en mijn publiek ging groeien

Zat weer mijn vader op de allereerste rij

Zo hard te klappen en te lachen om mijn grappen

Dat iedereen onmiddellijk zag, die hoort erbij

Hij stuurde menigmaal een briefje naar de omroep

Ze draaiden veel te weinig plaatjes van zijn zoon

En de televisie gaf mij ook te weinig zendtijd

Dat was een schande, riep ie vaak op luide toon



Maar mijn ster ging rijzen met mijn vader als promotor

Hij deelde vele kleurenfoto's van mij rond

En wee degene die het waagde om te zeggen

Dat ie de grappen van mij niet zo aardig vond

Op de kritiek die men mij toedacht in de kranten

Die trok die ouwe zich als niemand anders aan

"Zijn ze belazerd om dat allemaal te zeggen

Ik haal die vent achter zijn schrijfbureau vandaan"



Wat was ie trots als ik premiere van een show had

In Rotterdam of in Den Haag of in Carre

Dan zei hij graag zo langs zijn neus weg tegen mensen

Dat ie mijn vader was, de vader van Andre

Gelukkig heeft ie dat nog jaren kunnen zeggen

En dat is iets waar ik bijzonder blij om ben

Want op de dag, ik zal het nooit vergeten

Dat ik hem verloor, verloor 'k mijn allergrootste fan