Net kwam ik thuis, jij zat te wachten

Je was half dronken, je koffers gepakt

Nog een fikse ruzie, je belde een taxi

Verliet toen het huis, bepakt en bezakt

Ooit kwam ik je tegen, een nacht in de zomer

Een graadje of twintig, een stampvol terras

Ik vroeg aan die ober, die jou vaag kende

Wie of die mooie meid wel niet was

De stad werd een tuin, wij waren samen

Je meldde je ziek en dat was nou de wet

Of je echt ziek was, dat weet ik niet zeker

In elk geval bleef je wel in m'n bed

We lazen gedichten, we draaiden veel platen

We dronken champagne, we dronken elkaar

Parijs is vlakbij, als je verliefd bent

Een nacht, een hotel en een twijfelaar

Jij had een kamer, ik had een kamer

De mijne iets groter, je bent langzaam verhuist

Tot je voorgoed bij me kwam wonen

Het vonnis geveld en dat is het nou juist

Want ik woonde al jaren in een grote ravage

Stoelen vol boeken, flessen leeg van de drank

Een oude tv en veel vage vrienden

Wat heb je er aan? En jij wou een bank

Er kwamen gordijnen, ik moest naar je ouders

Je vader, die klootzak, hij vroeg wat ik deed

Ik keek heel verbaasd en bewoog met m'n schouders

Ik zei: ik vrij, ik drink en ik eet

'Hoe laat ben je thuis? Ik wacht wel met eten

Kom je zo slapen? Solliciteer

Je moet nog scheren, maak niet zo'n rotzooi'

Er kwam een servies en er kwam nog veel meer

Je kocht mijn kleren, alleen al de kleuren

Misschien was dat al met al het bewijs

Met mij mocht en kon ook niets meer gebeuren

Dat is veel te duur, zo'n week naar Parijs

Begon weer te drinken, begon weer te leven

Ik moest de stad in, ik moest eruit

De kroegen, de katers, de fraaie vriendinnen

Die zeiden heel zacht: 'doe die kleren toch uit'

En net toen ik thuis