Oude man in de hal van het station

Kijkt naar de veel te grote klok

Leunt op een been en op een stok

Weet dat op elk perron

Een trein vertrekt

Naar daar waar hij wil wezen

Naar zijn overleden vrouw en kind

Hij vreest niet

Want hij heeft niets te vrezen

Niets te verliezen

Dus hij wint alleen maar

Door die sprong te wagen

Maar springen gaat heel moeilijk

Met zo'n stok

En aan wie kan je dat duwtje vragen

Er staat een oude man te kijken naar de klok



Oude man in de hal van het station

Kijkt wanhopig naar de hordes mensen

Niemand begrijpt iets van z'n wens

Hij wil naar dat perron

Hij heeft zijn oudste broer

Dement zien worden

Zijn zus is doof

En ook nog bijna blind

Hij is op zijn been na

Goed in orde

Niets te verliezen

Dus hij wint

Alleen maar

Door die sprong te wagen

Maar springen gaat heel moeilijk

Met zo'n stok

En aan wie kan je dat duwtje vragen

Er staat een oude man te kijken naar de klok



Vroeger had hij last van angsten

De dood was een tiran die zei

'Je moet'

Van al zijn vrienden was hij

Veruit de bangste

Maar nu wil hij

Als voorste in de stoet

Vertrekken naar een beter leven

Naar zijn vrouw en naar zijn kind

Hij kiest de trein van negen over zeven

En weet dat hij die waagt

Heel zeker wint

Alles is beter dan verpleegtehuizen

Denkt hij

Als hij valt

Van dat perron

Wat zal hij horen

Een krachtig suizen

Hoe gaat de lucht

Uit de ballon

Hij valt

Met zijn twee benen

Precies verkeerd

Onder de trein

Zodat alleen zijn benen

Zijn verdwenen

En hij er nog een jaar of wat

Moet zijn



In het tehuis zegt men

'Die man die h