Ik derf mijn vrienden tot mijn straf

Ze zijn vervreemd van mededogen

Ik ben een gruwel in hun ogen

Gij wendt hen allen van mij af

Een bange kerker doet mij zuchten

Ik kan de banden niet ontvluchten



Waarom is dat gij mij verstoot

Waarom verbergt gij uw gunstrijke ogen

Ik was van jeugd af neergebogen

Bedrukt en worstelend met de dood

Ik moet vol angst uw gramschap dragen

Ik ben vol twijfel en verslagen



Gij hebt een metgezel, een vriend

Van mij verwijderd in mijn lijden

Zodat mijn ziel, hoe ze ook moet strijden

Bij niemand hulp of bijstand vindt

Zoeken vergeefs, moet eenzaam wenen

Al mijn bekenden zijn verdwenen

Zoeken vergeefs, moet eenzaam wenen

Al mijn bekenden zijn verdwenen