Na 22 jaren in dit leven,

maak ik een testament op van mijn jeugd.

Niet dat ik geld of goed heb weg te geven,

voor slimme jongen heb ik nooit gedeugd.

Maar ik heb nog wel wat mooie idealen,

goed van snit hoewel ze uit de mode zijn.

Wie ze hebben wil, die mag ze komen halen,

vooral jonge mensen vinden ze wel fijn.



Aan mijn broertje dat zo graag wil gaan studeren,

laat ik met plezier 't adres na van mijn kroeg.

Waar ik te veel dronk om een vrouw te imponeren

en daarna de klappen kreeg waarom ik vroeg.



En dan heb ik nog een stuk of wat vriendinnen,

die welopgevoed en zeer verstandig zijn,

en waarmee je dus geen donder kunt beginnen,

maar misschien krijgt iemand anders ze wel klein.



Voor mijn neefje zijn mijn onvervulde wensen

wel wat kinderlijk maar ach ze zijn zo diep.

Ik behoorde immer tot die soort van mensen

voor wie 't geluk toch altijd wat harder liep.



Aan mijn vrienden laat ik gaarne het vermogen

om verliefd te worden op een meisjeslach.

Zelf ben ik helaas een keer te veel bedrogen

maar wie het eens proberen wil, die mag.



M'n vriendinnetje, ik laat jou alle nachten

dat ik tranen om jou ontrouw heb gestort.

Maar onthou het wel,ik zal geduldig wachten

tot ik lach omdat jij ook belazerd wordt.



En de leraar die mij altijd placht te dreigen