De tijd dat ik Parijs niet kon betalen

En er toch om de zoveel weken zat

Dat ik jou uit die collegazaal kwam halen

En we verdwenen, verdwenen in de stad

We verdwenen in een vage bioscoop

We aten in heel heel goedkope tent

De hele wereld was te koop

We leken tegen geldnood ingeent



We verdwenen, we verdwenen, we verdwenen

We verdwenen door de bomen in 't bos

We lulden ons steeds vast en ook weer los

We vreeen tot de zon weer zacht ging branden

De liefde was een eindeloos mooi spel

En ik voel nog overal je handen

Tomeloos en onbehouwen fel



We verdwenen, we verdwenen, we verdwenen

Ik las je mijn gedichten hardop voor

We verdwenen, we verdwenen, we verdwenen

Zonder enig doel gingen we door

De wereld die ons niet had begrepen

Elk stoplicht sprong voor ons op groen

Alles was benauwd, bedompt, benepen

En wij, wij hadden niks te doen



We verdwenen, we verdwenen, we verdwenen

We verdwenen in de schaduw van de stad

We liepen elke dag op elkaars tenen

Niets te verliezen omdat je toch niets had

We dansten 's nachts in duizend kroegen

Ik verdwaalde in de wanhoop van je lach

We zagen de hele wereld zwoegen

En voor ons was het altijd zaterdag



En ik wil nog veel te vaak verdwijnen

Ik heb nog steeds de power en de pit

Maar ja, wat doen we met de kleine

De oppas wil toch weten waar je zit

Er is niks meer te deserteren

Moet mezelf telkens smoren in de kiem

Ik kan 'm niet zo makkelijk meer smeren

Ik kan nooit meer doelloos anoniem



Ik zoek een dak om zacht te schuilen

Ik wil weg, dat roep ik ieder uur

Ik zoek een hoek om zacht te huilen

Ik hunker naar het grote avontuur

En toch ben ik nog niet vertrokken

Alles blijft een vaag en sch