De canyonkreekjes tintelen, de zon komt prachtig op

Stiekem zit een bloempje, te gluren uit zijn knop

De ochtend wekt de prairie, een cowboy is al op

Vertroetelt met zijn merrie, dat bloempje in galop



De cowboy, hij heet John, stopt bij Mary-Lou

En bedelt Mary-Lou: "Zeg, Mary-Lou, word jij mijn vrouw?"

Zij raakt geprikkeld warm daarvan, want John als man, dat is niet niks

En stopt uit pure geestdrift dan een vinger in haar bips



Geschrokken stottert John: "Wat onbeschaafd gedouw!

Je bent een grote viesterd, ik zoek een andere vrouw"

Beschaamd stamelt zij: "Ik heb al reeds berouw

Vergeef m'n rappe vinger en trouw je Mary-Lou"



De liefde vat weer vlam en lekker warm wordt John

Zij zucht dan tegen John: "Mijn hart hijgt naar jou, o John"

John schenkt haar voor de eerste keer, een kus die knapt als verse chips

Dan stopt ze, gatverdakke, weer een vinger in haar bips!



De druppel die de emmer! Hij stapt weer op zijn paard

Ziet af van zo'n vies meisje, verdwijnt in volle vaart

En Mary-Lou, 't is droevig, zij weent er onbedaard

En wordt door alle roddel, als bruidje niks meer waard



Puisten en de pest, o elke nare kwaal

Ze kreeg het allemaal, dus luistert meisjes allemaal:

Zoekt u een levenscompagnon, voeg bij uw lijst van huwelijkstips

De raad van dit chanson: stop nooit uw vinger in uw bips



Waren er vroeger al ijstijden?

Gelooft u in dood na het leven?

Is er ook flora en fauna in het dierenrijk?



"Mag ik een boterham?"



Nee