Er ligt een tijdbom

onder de tafel.

Ik eet mijn bonen

en ik beef.



En mijn bewakers

eten m'n taart met een gouden lepel,

en houden mijn medicijnen

voor zichzelf.



Maar laat mij nog iets weten,

je mag mij niet vergeten.

Ik leef onder de sterren

die jij ziet aan de hemel.



Laat mij nog iets weten,

je mag mij niet vergeten.



En omdat die tijdbom

hier blijft liggen,

voer ik al jaren

niets meer uit.



En ondertussen

verdwijnt mijn tijd

hier op aarde.

Ik eet mijn bonen

en ik beef.



Maar laat mij nog iets weten,

je mag mij niet vergeten.

Ik leef onder de sterren

die jij ziet aan de hemel.



Laat mij nog iets weten,

je mag mij niet vergeten.



Zalig zijn de armen van geest,

want ze weten niet wat ze doen.

Ze voorspelden het eind van de wereld,

en de wereld bleef bestaan.

De zon verzoop in de maan,

maar de wereld bleef bestaan.



En laat mij nog iets weten,

je mag mij niet vergeten.

Ik leef onder de sterren

die jij ziet aan de hemel.



Laat mij nog iets weten,

je mag mij niet vergeten.